رینه
آبگرم رینه همتای دیگری ندارد
رینه، از توابع لاریجان مازندران است که حال و هوای روستاهای ییلاقی را دارد. خیلیها برای استفاده از آبگرم رینه و هوای پاکش به آنجا میروند.
راه جاده رینه 108 کیلومتر از تهران تا که حدود ۲ ساعت و ۱۰ دقیقه و از جاده هراز هست، اول باید از پردیس، بومهن، رودهن و آبعلی بگذریم. بعد امامزاده هاشم و پلور را پشت سر بگذاریم و به آب اسک برسیم. ۳کیلومتر جلوتر تابلوی راهنمای رینه را میبینیم. تابلو را که دنبال میکنیم، بعد از روستای مون و روستای انهه به مقصد میرسیم.
راه دیگر ایناست که وارد روستای پلور شویم، در پلور به میدانی که مجسمه کوهنوردی در آن قرار گرفته از جادهای فرعی دور میدان مقصدمان میرسد. البته این مسیر کمی کوهستانی است و برای فصل سرما پیشنهاد نمیشود.
یک راه دیگر هم وجود دارد، در جاده هراز از آب اسک که گذشتیم، نیاک و پول مون را رد کنیم تا به شهر گزنک برسیم. قبل از ورودی شهر، جادهای فرعی در سمت چپ هست که به روستای گزانه میرود. این مسیر را باید دنبال کنیم تا به امیرآباد و بعد آبگرم رینه برسیم.
رینه با چشمه های آب گرمش شناخته می شود و بیشتر مسافران
به هوای استفاده از خواص درمانی آب گرم چشمه ها راهی رینه می شوند. خانههای این
روستا استخرهای آب گرم دارند. برای استفاده از آب گرم می توانید اتاق،سوئیت، آپارتمان
یا ویلا اجاره کنیدو از استخر آب گوگردی با 60 درجه سانتیگراد حرارت استفاده کنید.
روستای زیبای رینه همتای دیگری دارد که در جزایر لوفوتن در کشور نروژ هم گردشگران بسیاری را به خود جذب می کند. البته زیبایی های طبیعی رینه ایرانی با رینه نروژی قابل مقایسه نیست!
با همه زیبای روستای رینه متاسفانه مشاهده می شود که این روستا با قابلیت جاذبه خوب رسیدگی صورت نگرفته است و با قابلیت جاذبه گردشکری که دارد می توانست با ایجاد جاده خوب و خانه های بازسازی شده و ایجاد مکان های بوم گردی هم جذب توریست را در منطقه داشته باشد و هم ایجاد اشتغال برای خود افراد روستا ایجاد کند.
در این روستا خانه های کنگی و مکان های اقامتی کثیف را می توان دیده حتی کوچه و خیابان چاله و بدون آسفالت هست، مکان های مشخص برای خرید گردشگران جاذبه ندارد و غذای که می تواند سنت ایرانی بشناساند وجود ندارد و این روستا با تدابیر مسئولان زیرربط می تواند یک مکان گردشکری برای این روستا و حتی ایران باشد.
گزارش از فریبا سلیمان پور
انتهای پیام/